Goedemorgen! Goedemorgen! Goedemorgen! Goedemorgen! Goedemorgen! Goedemorgen! Zo klinkt een willekeurige werkochtend vanaf half negen tot negen uur door. Goedemorgen! Mijn collega’s hebben de vreselijke neiging om elke ochtend hetzelfde riedeltje af te draaien. Het maakt niet uit hoe slecht de ochtend ook is, het zal altijd een goedemorgen blijven. Ben je onderweg je been verloren? Goedemorgen! Heb je het mes tussen je tanden om je directeur van kant te maken? Goedemorgen! Ligt je auto in puin? Goedemorgen! Probeer je bij jezelf met een ballpoint een slagaderlijke bloeding te forceren? Goedemorgen! Sta je met het tostiapparaat boven een bak water waar je hand in zit? Goedemorgen! Goedemorgen Sammie, goedemorgen godverdomme!
Het is een gegeven dat het leven een sleur is, maar is het dan ook nodig om me daar iedere ochtend aan te herinneren? Maak je geen zorgen, ik maak me echt geen illusies. Mijn leven is minstens zo saai als dat van elke willekeurige confectiepak dragende lamlul met anderhalf kind, te hoge hypotheek en uitgezakte kortharige moederkloek als vrouwlief. Ik ben misschien niet in het bezit van de te hoge hypotheek, anderhalf onderkruipsel en koe op twee poten, maar dat maakt mijn leven helaas niet minder onbetekenend.
Ooit had ik een amateurfilosoof als aardrijkskundeleraar, hij noemde het mensenleven een zuchtje in het bestaan van moeder aarde. Hengelo of Heerhugowaard kan ik nog steeds niet op de kaart aanwijzen, maar deze les is me altijd bij gebleven. Je leeft en je gaat dood. Alles wat tussen die 2 momenten plaats heeft gevonden is marginale onzin die zich als een oerdegelijke en saaie sitcom voor je ogen af zal spelen op het moment dat je daadwerkelijk de pijp uit dreigt te gaan. Wat is daar verdomme ‘goedemorgen’ aan?!?
Ik had nooit verwacht dat dit ene woordje me zo zou opbreken. De leegte van een mensenleven weergegeven in één woord. De Nederlandse taal bestaat uit een oneindige hoeveelheid woorden en met die oneindige hoeveelheid woorden zijn nog meer oneindige combinaties te maken. En wat hoor ik elke ochtend? Dat ene kleine tyfuswoordje. Elke dag weer, op dat manisch goed geluimde toontje alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Goedemorgen! De paden op, de lanen in. Lunchpakketje in de buidel en hiep hiep hoera want leven is een feest! Buenos días!
Goedemorgen! Doe het een mens alsjeblieft niet aan om zo de dag te moeten beginnen. Iedereen is zich min of meer bewust van de zinloosheid van het bestaan, er is geen enkele reden om dat nog eens extra in te wrijven tenzij je echt een pleurishekel aan iemand hebt. En dan nog is het twijfelachtig of je iemand een elke dag op dezelfde manier een goedemorgen moet wensen. Sommige dingen wens je immers zelfs je ergste vijand niet toe.
Comments