Mijn verjaardag vier ik nog steeds niet. Dat heb ik na mijn 18e jaar niet meer gedaan en daar ga ik ook niet meer aan beginnen. Tot je 18e valt er nog winst te halen uit het vieren van je verjaardag met als ultieme prijs dat je eindelijk mag autorijden. Daarna is het enige wat je nog viert je eigen sterfelijkheid, een heel erg plezierig idee heb ik dat nooit gevonden. Daar komt nog eens bij dat een verjaardag een onherroepelijke herinnering is aan het feit dat je weer een jaar van je leven hebt verkloot. Gelukkig word ik met ieder jaar minder ambitieus waardoor ik tegenwoordig al een stuk minder last heb van mijn verjaardag.
Je leeft en je gaat dood en dat is goed. Beter kunnen we het niet maken, wel slechter. Door ons leven tot het oneindige proberen te verlengen. Het is mij vooralsnog een raadsel waarom mensen dat zouden willen. Hoe ouder je wordt, hoe minder je lijf doet wat je geest wilt. Ik ben net 32 geworden en merk al sinds mijn 25e dat de aftakeling onherroepelijk is begonnen. Die niet te stoppen aftakeling van mijn geweldige gestel dat ieder jaar weer net ietsjes minder geweldig functioneert, en er na ieder weekend steeds ietsjes meer wanstaltig uit gaat zien. Waarom zou ik dat proces ook alweer met een paar jaar willen verlengen?
Dat de katers heviger worden is voor niemand nieuws en dat is ook niet zo’n probleem. Hoofdpijn kan je wegslikken en voor je het weet is de dag alweer om. Nee, het grootste probleem is de totale verzakking van je lichaam. Nou zijn mijn botten hooguit met een roze velletje gedrapeerd die voor het grootste gedeelte van de tijd de boel wel bij elkaar weten te houden, dus je ziet het niet. Je voelt het daarentegen dubbel zo hard omdat je geen vetzone als buffer hebt.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over uitgroeiende neus- en oorharen, grijze haren, rottende tanden, krakende botten, stijve spieren, hangend vel, afnemend zicht, slechter gehoor en toenemende beschaving. En die beschaving is het ergste van alles. Beschaving is niets meer dan een rem op je instincten en lusten. Ongemerkt is er ergens een rem in het systeem gekomen waardoor je met het verstrijken van de tijd steeds vaker tegen je instincten in gaat handelen.
Lusten worden lasten en klootzakken worden goede kennissen. Je leven raakt meer en meer verstopt doordat je jezelf dwingt het onacceptabele te accepteren. En voor je het weet ben je het grootste gedeelte van de dag bezig om jezelf uit naam van de goede vrede weg te cijferen. Zonder dat je het door hebt leef je al jaren niet meer en tegen de tijd dat je dood gaat kan je eigenlijk alleen maar blij zijn dat je die jaren ook niet zo bewust hebt meegemaakt. Hiep hiep hoera! We worden ouder…
Comments