‘Er loopt een kuiken hier rond en dat kolerebeest zoekt om de een of andere reden constant mijn aanwezigheid op. Op zich kan ik dat nog wel hebben. Prettig is anders, maar het is nou eenmaal niet anders.
Ik hou mijn cool, probeer het beest te negeren en adem in en uit alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Met mijn cool stevig omklemt in mijn armen negeer ik het pluimvee dat aan mijn schoenen zit te pikken. Rustig blijven Sammie, tel tot tien en denk er niet aan dat dit pluimdingetje van een paar gram vroeg of laat aan stukken gereten wordt. Tot dat moment ging het goed en kon ik mezelf handhaven.
Maar dan moet natuurlijk niet vanuit het niets opeens een of andere Canadees met cowboylaarzen opduiken. Een lompe hillbilly zo groot als Kingkong besloot om het arme beestje met zijn kolenschopklauwen op te pakken. Ik overdrijf deze keer echt niet. Deze vent had de handen van een gorilla op steroïden. Hij pakte het beestje op met zijn kolenschopklauwen en ik was ervan overtuigd dat hij ieder moment een kuikenbloedbad aan zou richten. Zijn ogen stonden op standje waanzinnig en zijn lach klonk hondsdol krankzinnig. Gekte heeft een gezicht gekregen.’
Het is overigens vreemd dat het kuikentje daar liep. Verder was ik in Antigua nog niet veel van die klotebeesten tegen gekomen. Dat is waarschijnlijk ook het voordeel van vertoeven in een toeristische trekpleister. Daar worden geen vreemde vogels op straat getolereerd. Elke kip die het waagt zich zonder halsband op straat te begeven wordt zonder blikken of blozen door een van de vele beveiligingsbeambten neergeknald.
En ondanks de bijna carnavaleske uniforms en hun korte pootjes waren deze beambten dankzij hun jachtgeweer nog best wel een indrukwekkende verschijning. Het maakte een bescheiden mens van me. Iedere clown van nog geen anderhalve meter hoog was in staat om m’n hoofd van m’n kippennekje af te knallen. Bescheidenheid siert de mens. Zeker als je bang bent dat zo’n lilliputter een acuut potentieprobleem zou krijgen omdat je twee koppen groter bent.
Mijn gemoedstoestand werd er niet beter op door het drinken. Ik moest mezelf er toe zetten om niet te wantrouwen. Zeker in Antigua waar op iedere hoek van de straat een mini-Rambo lijkt te staan is het beter om je ertoe te zetten mensen voor de volle 100% te vertrouwen, anders zou ik kapot gaan en midden op straat een angstaanval krijgen.
Wantrouwend zijn is hoe dan ook een dodelijk vermoeiende bezigheid en als ik mijn Lonely Planet moest geloven zou ik niets anders moeten doen dan wantrouwen. Dat hele kreng staat vol met leuke tips over het bezoeken van bezienswaardigheden om dat steevast op te laten volgende door een opmerking over gewapende overvallen, moord en verkrachting. Nou weet ik dat ik Ladyboy-achtig slank ben, dus ook die laatste waarschuwing van de Lonely Planet nam ik bloedserieus.
Mijn Lonely Planet raadde me af om s’avonds alleen over straat te lopen. Om niet teveel toe te geven aan mijn wantrouwen en angsten besloot ik daarom s’avonds alleen nog maar dronken over straat te lopen. Mocht ik dan overvallen worden door een verdwaasde Guatemalteek die daarna nog wat voodoo op me zou uitoefenen, dan wist ik in ieder geval zeker dat het niet zoveel pijn zou doen.
Comments