De vrijheid van meningsuiting ligt onder vuur. Columnisten, cartoonisten, politici en cabaretiers kunnen schijnbaar niet meer vrijuit spreken. Het is gelul. De vrijheid van meningsuiting is nog net zo absoluut als 15 jaar geleden, het enige verschil met 15 jaar terug is dat toen, op een enkele verdwaalde gek na, er niemand behoefte had om complete bevolkingsgroepen weg te zetten als minderwaardig of crimineel. Tegenwoordig is dat helaas een eerste vereiste om te kunnen voldoen aan de kwalificaties van martelaar van het vrije woord.
Een tweede vereiste voor de ware martelaar van het vrije woord is dat er een flinke dosis hysterie in moet zitten. Vroeger was alles beter, toen was hysterie nog gewoon een psychiatrische diagnose, tegenwoordig noemt men dat gepassioneerd en betrokken. Luister als vrijheidsmartelaar dan ook vooral niet naar Duff McKagan met zijn simplistische stay in control. Verlies juist alle controle en begin hysterisch schreeuwen dat je bedreigd wordt. Sla vooral wild om je heen om te laten zien dat je geen enkele controle hebt. Laat je gaan en oberveer anderen tot in elk minutieuze detail van hun doen en laten. En maak ook vooral melodramatische vergelijkingen tussen Geert Wilders en Nelson Mandela om te laten zien dat je nooit ergens enige controle over hebt gehad. De vrijheid van meningsuiting is absoluut, maar in sommige gevallen zouden mensen toch echt tegen zichzelf in bescherming genomen moeten worden.
Als derde vereiste moet de vrijewoordmartelaar onthouden dat de mening an sich er niet zo heel veel toe doet. Het gaat er puur om dat er een mening geuit moet kunnen worden. Meedoen is belangrijker dan winnen, vrijewoordmartelaars zijn daarmee een beetje de Kinderen voor Kinderen van deze tijd. Het gaat er niet om wat ze zeggen, zolang ze het maar heel serieus samen in koor zeggen. Het is een zelfgenoegzame verzameling van holle vaten die strijden om de prijs van beste herriemaker. Het geeft niet dat de mening onzinnig is, Het betoog slechtis onderbouwd en het standpunt ronduit stupide is te noemen. Het is al goed zolang de vrijewoordmartelaar maar heel veel herrie maakt. Een ieder die vraagtekens durft te zetten bij het gebazel mag vervolgens aan de hoogste boom opgeknoopt worden.
De vrijheid van meningsuiting is het stokpaardje van elke ongeïnspireerde columnist geworden. Wanneer een columnist niet meer weet waar hij het over moet hebben schrijft hij gewoon iets over het einde van de vrijheid van meningsuiting. Het is een grijs gedraaide plaat uit grootmoeders tijd die het nog altijd goed doet bij iedereen die graag meeloopt in een mars van massahysterie. Samen janken over het vrije woord dat er zogenaamd niet meer is. Het is om te kotsen zo treurig. Het is alsof een aandachtsziek kind de longen uit zijn lijf schreeuwt om daarna te kunnen zeggen dat zijn keel pijn doet.
Comments