Niets is erger dan zangeressen op amateurniveau. Ze zijn aartslui of ze zijn zich zo zelfbewust dat het slijm van de arrogantie rechtstreeks van de speaker in je glas druppelt. Een band kan nog zo goed spelen, maar als de zangeres lui is kan je als band wel inpakken. Aanstellerige soultypes die echt wel kunnen zingen, maar drukker bezig zijn met handkusjes geven aan vrienden en bekenden dan daadwerkelijk een nummer zingen. Dat is de ene kant van het amateurspectrum en aan de andere kant staan de amateur-Anouks die voor heel even ook echt Nobody’s wife zijn om vervolgens naadloos over te kunnen stappen in hun rol van Hermes houseband’s beschikbare neukdier.
Nou kan je zeggen dat hetzelfde geldt voor mannen, gelukkig hebben mannen zichtbaar veel meer moeite om een normaal klinkend stemgeluid uit te brengen. Vaak zo erg dat ze het over het algemeen wel laten om een vreemde act op het podium uit te voeren. De gemiddelde amateurzanger in een band probeert zit met zijn nasale stemgeluid altijd net een halve toon te laag wanneer die lekkere uithaal in het nummer komt. Die uithaal bungelt al voordat het nummer is ingezet als het zwaard van Damocles boven hen hoofd. Amateurzangers zijn zo’n treurig schouwspel dat je uit respect voor alle toondoven van deze wereld in stilte de lijdensweg uit zal zitten.
Zangeressen hebben echter in tegenstelling tot de meeste zangers vaak wel al het talent van de wereld, en dan nog weten ze de boel te verkloten met onuitstaanbaar gedrag. Zelfs zo erg dat je als toeschouwer het liefst het bierglas van je buurman kapot zou slaan om met de scherven de ogen uit je kop te kunnen krabben.
Het meest verraderlijke aan amateurzangeressen dat je er elke keer weer intrapt als ze het podium oplopen. Het ziet er in eerste instantie niet eens verkeerd uit, het klinkt aardig en ze lijken het publiek nog serieus te nemen ook. Tot het eerste applaus is ontvangen, daarna vergeten ze de hele godvergeten teringzooi om zich heen en komt het ware karakter van de amateurzangeres bovendrijven.
De mislukte en zaaddodende rol van wijf met kloten wordt aangenomen en voor je het weet krijst zo’n wijf in steenkolenengels weer iets als ‘alle vrouwen in ’t huis!! Laat je horen!!’ Iets wat ‘alle vrouwen in ’t huis’ maar al te graag doen waarmee de complete zaal is veranderd in één groot anticonceptiemiddel. Als je ook goed kijkt zie je dat het mannelijke deel van het publiek zich daar nog vergeefs tegen probeert te verzetten door heel hard ‘lalalalala, ik hoor dit niet!’ in gedachten te schreeuwen, denkend aan een naakte Rihanna die je ballen weer tot leven wil brengen met haar ‘chains and whips’.
Comments