De middelmaat regeert. Loop op een zaterdagmiddag door de stad en je ziet de hardwerkende Nederlander. Moe gestreden en kapot gefrustreerde mensen die zichzelf met de moed der wanhoop weer het huis uit hebben gesleept om het leven weer wat kleur te geven. Het is een door haat gevoede ontevreden en krioelende massa, de onderbuik van ons land is groot.
De mondhoeken hangen omlaag en bij het bekijken van prijskaartjes trekken ze uit cynisme voor even scheef omhoog om snel weer tot de chagrijnige grimas terug te vallen. “Echte mensen met echte zorgen. Kan ik mijn hypotheek nog betalen? Heb ik aan het eind van de maand nog genoeg geld over om eten voor mijn kinderen te kopen? Kunnen mijn kinderen nog studeren straks, of wordt dat ook te duur? Hele reële zorgen waar we als politiek een antwoord op moeten geven.” Mijn maag draait zich om en de smaak van dood pluimvee vult mijn mond als ik het de zogenaamd empathische politicus weer hoor zeggen.
Die echte mensen met echte zorgen lopen elk weekend de winkels af om zich blut te besteden aan onzinnige prullaria. Geld uitgeven is een recreatieve bezigheid geworden, het is escapisme in optima forma. Wat moeten we in godsnaam nog doen als we geen geld meer in de bodemloze put van het kapitalisme kunnen gooien? En bloeden dat de onderbuik van Nederland in deze crisis doet!
“Ik hou steeds een beetje maand aan het einde van mijn geld over hoor! Hahaha!” Welkom op één van de miljoen familiefeestjes die wekelijks worden gegeven. De olijke lolbroekoom vertelt tussen de trek aan mijn vingergrappen door hoe verdomd hard deze economie kapot gaat aan alle graaiers en profiteurs. Je niet bijster intelligente tante beaamt vervolgens alles met een ‘ ja, het is écht, écht bij de konijnen af tegenwoordig, en we betalen er allemaal voor!” Haar woorden zet ze steeds kracht bij door haar trillende Marijke Helwegenkop zenuwachtig mee te laten knikken op elk uitgebraakte woord.
En er is niemand die durft te zeggen dat een crisis geen crisis is zolang het aantal geboekte vakanties nog steeds toeneemt. Sinterklaas en kerst zijn feesten die allebei nog steeds uitbundig worden gevierd en we vreten onszelf in december en de rest van het jaar nog steeds tonnetje fucking rond om ons in januari en masse weer te storten op dure sportschoolabonnementen en jojodiëten van zelfbenoemde dieetgoeroes.
De middelmaat regeert en met een kop alsof er net een bukakefeestje op is uitgevoerd kijken ze vies van zichzelf met afgunst naar de rest van de middelmaat. Nog meer consumeren lijkt voor hen de enige manier om de middelmaat te ontstijgen en enig gevoel van eigenwaarde te behouden. Ze zullen echter nooit beseffen dat die rammelende onderbuik zelfs niet met alle ontevredenheid van de wereld gevoed zal kunnen worden.
Comments