Ik ben niet gewelddadig maar soms heb ik toch een zin om eens iemand ongegeneerd hard op zijn bek te slaan. Gewoon een keer zo hard uithalen dat ik mijn hand breek op zijn kaak. Daarna bied ik wel mijn excuses aan voor de eventueel opgelopen schade aan het zelfvoldane gelaat. Wat ik het liefste zou doen is een zwartboek bijhouden van iedereen die me het afgelopen jaar min of meer enigszins een heel klein beetje het bloed onder de nagels heeft gehaald.
Rond de feestdagen zou ik dan de schade opnemen en een paar weken vrij nemen om bij iedereen de rekening te vereffenen. Gelukkige feestdagen en een ontwrichte kaak toegewenst! Elk betweterige onderkruipsel zou ik dan één goede klap verkopen. Niets meer, niets minder. Het houdt op bij geweld. Inderdaad, daar ben ik het zo enorm mee eens dat ik ook zeker niet na zal trappen wanneer het slachtoffer spartelend op de grond ligt en ik de botsplinters in mijn hand probeer te negeren. Ik noem het participatie. Niemand wordt er beter van.
We hebben politici die marionetten van hun ministeries zijn. Met een ruggengraat van gelei regeren zij met harde hand en weke wil. Principes die we als honing rond ons smoelwerk kregen gesmeerd tijdens verkiezingstijd zijn geen fuck waard gebleken. Nederland wordt bestuurd door mensen die met hun ene voet natrappen naar mensen die knock-out in de goot liggen en met hun andere voet al klaar staan op de volgende sport van de maatschappelijke ladder. Buenos dias, Ome Roon! Een kamerlid die niet in staat is om na het kamerlidmaatschap nieuw werk te vinden heeft zijn werk niet goed gedaan. Een kamerlid dat het ergens mee oneens is zou geen werk meer kunnen vinden? WAT DE NEUK DOEN DIE MENSEN DAN DE HELE DAG?? Alsjeblieft, vertel het me, mediageile ijdeltuit van me, want ik ben het even kwijt nu. Dag wankele Jetta Klijnsma, die koste wat het kost mensen met een beperking aan de slag wil krijgen. Godverdomme, sommige dingen moeten we niet willen en Jetta Klijnsma is het levende bewijs daarvan. Hoi Lodewijk Asscher, die in een niet-racistisch Lala-Nederland leeft maar zich ondanks die vredelievende wereldtrip van hem wel minister van sociale zaken in Nederland mag noemen. Geef mij ook eens die pillen.
Ik leef in een land dat door steeds meer onuitstaanbare klootzakken ‘ONS LAND’ wordt genoemd en ik begin het zat te worden. Ik begin het zat te worden dat er geluisterd wordt naar randdebielen die pleiten voor een tweedeling in de maatschappij en ik begin strontverveeld te raken van dwazen die zogenaamd voor ‘ONS’ belang opkomen. De meest smerige ijdeltuiten werpen zich opeens op als redder van ‘ONS’, het zielige klootjesvolk. Waar komen al die debielen toch vandaan?!? Uit de donkere krochten van Andy Warhol’s 15 minutes of fame?
Middelmatige intelligentie en een abjecte mening die kant noch wal raakt zijn kennelijk reden genoeg om mensen dood te mogen gooien met waardeloze opiniestukjes. Gegen! Die! Wand! Met alle broodschrijvers die het publieke debat vervuilen met hun gebral.
De lekkere gekke meiden van deze tijd die het niet erg vinden om uitgewoond te worden door de eerste de beste klootzak. Girlpower dames! De hufters die de hele dag druk zijn met anderen de les te lezen omdat ze zelf zo verdomd rechtvaardig in het leven staan. De flikkerburgemeester die door diezelfde hufters publiekelijk gevierendeeld mag worden omdat zijn vriendje een klootzak is. De graaiers aan de top en de onderkant die zichzelf constant vrij pleiten van gegraai.
Kom op mensen, geef gewoon toe dat we allemaal maar mens zijn. Laat elkaar verdomme toch eens leven en fouten begaan. Laat elkaar eens één dag met rust zonder met je belerende vingertje te wijzen terwijl je zelf geen haar beter bent.
Ik krijg sinds ik op social media actief ben een heel vertekend beeld van de mens of misschien zie ik eindelijk de ware aard. Wat het ook is, het is verre van mooi en mijn zwartboek begint nu toch wel vol te raken.
Comments