‘Privacy is een recht!’ Schreeuwde iemand vanmiddag in mijn timeline op twitter. Dit naar aanleiding van het nieuwsbericht dat Achmea systemen in huis en auto wilt installeren om klanten te kunnen monitoren. Als klant van Achmea heb je de vrijheid om daarvoor in te schrijven zodat je een paar euro korting op je premie krijgt als je veilig gedrag vertoont. Mocht je toch wat meer waarde aan je privacy hechten dan schrijf je je niet in. In dat geval moet je alleen wel de volle premie betalen voor je verzekering. Voor niets gaat de zon op immers.
We moeten van het idee af dat privacy een recht is dat ten alle tijden beschermt moet worden door regelgeving. Het recht op privacy is iets waar ieder individu zelf over moet kunnen beschikken. Als ik ervoor kies om mijn complete, en zeer plezierige, seksleven online de wereld in te slingeren dan is dat mijn goed recht. Als ik mijn medisch dossier met al mijn facebookvriendjes wil delen dan is dat het probleem van mijn facebookvriendjes. En als ik ervoor kies om gratis apps te gebruiken die me vervolgens 24 uur per dag kunnen volgen dan is dat mijn keuze geweest, hoe idioot die keuze dan ook mag zijn.
Datzelfde geldt voor de optie om me te laten monitoren door de aasgieren van Achmea. Als ik voor een paar lullige euro’s ervoor kies om me te laten monitoren door mijn verzekeraar dan is dat mijn zaak. Daar hoeft geen paranoïde privacypiraat zich verder mee te bemoeien. En zeker niet wanneer diezelfde privacypiraatjes in zee gaan met Geenstijl, een partij die naming en shaming tot volksvermaak nummer 1 heeft gemaakt. Over een kilo boter op je kop hebben gesproken.
Het recht op privacy heeft iedereen volledig in eigen hand tegenwoordig, liberaler kun je het niet krijgen. Ook in de zorg is het al zo dat je als cliënt zelf eigenaar bent van je eigen dossier. En dat biedt mogelijkheden. Mogelijkheden voor jezelf en voor verzekeraars. Verzekeraars mogen tot op bepaalde hoogte tegenwoordig al materiële controles uitvoeren. Dat noemen ze kwaliteitscontroles, maar dat zijn het natuurlijk niet.
De controles van verzekeraars gaan nu nog over vinkjes die aangevinkt moeten zijn, verwijzingen die aan alle wensen moeten voldoen, correcte registratie van hulpverleners en zo is er nog een hele waslijst aan controlepunten. Wanneer uit zo’n controle blijkt dat aan één van die eisen niet voldaan is dan moet de zorgverlener de complete behandeling terugbetalen aan de verzekeraar, ongeacht of de cliënt goed geholpen is of niet. Of de verzekeraar de cliënt vervolgens ook compenseert in het eigen risico is mij niet bekend.
Maar wat nou als de verzekeraar jou de mogelijkheid biedt om je medisch dossier op onvolkomenheden door een professional te laten inzien? Het enige wat je hoeft te doen is een kopie van je dossier vragen en dat overhandigen aan de verzekeraar. De kans is namelijk groot dat de verzekeraar daarin iets vindt wat niet voldoet aan de contracteisen die ze jouw zorgverlener opgelegd hebben. In dat geval mag de verzekeraar dus het complete bedrag van jouw gedeclareerde behandeling terugeisen bij de zorgverlener. En jij, als patiënt, kan daarmee je eigen risico terugverdienen omdat dat ten onrechte is geïnd. En mocht je eigen risico al opgegaan zijn aan andere zorg (medicatie bijvoorbeeld) dan kan de verzekeraar je een korting op je premie aanbieden, als dank voor je coöperatieve houding.
Artsen en privacypiraatjes zullen moord en brand schreeuwen om deze grove schending van je privacy, maar wie geeft daar om? Het is jouw privacy en jij kan ermee doen wat je wilt, dat is je goed recht!
Comments