Tag Archives: Leiden

You aim. You shoot. You run! Deel 3

February 21, 2013 3:45 pm / Leave a Comment /

SloebersHet water waar ik in zwom voelde zwaar verontreinigd aan. Op het water lag een dun filterlaagje van de olie van alle plezierjachten die als een treintje achter elkaar door de grachten tuften. Niet slikken, niet slikken. Slik het verdomme niet door want dan ga je dood man! En hoppakee! Nog voor ik klaar was met bedenken dat ik het water absoluut niet door moest slikken zwom ik proestend en kokhalzend achter het treintje Makmavlets aan. Met hun tergend trage tempo van pluk de dag mensen en elitaire dieselgepruttel verstoorden ze mijn vlucht. Ik had mezelf nog zo beloofd om me niet te ergeren, maar beloftes zijn er om te breken. Het treintje tuffende sloepen stond symbool voor alles waar ik van weg wilde vluchten en het liefste ter plekke vernietigd zou zien worden.

Ik keek omhoog naar de sloep die voor me vaarde en zag een golf aan vetrollen die over de rand van de boot hingen. Vadsig, roze zwetend zonnebrandvel dat ingesnoerd zat in een zwart badpak met glimmende gouden accenten. Er hing een aura van misplaatst geluksgevoel om de sloep heen. Rosé drinkend net niet geslaagd volk met toastjes kaas binnen het vadsige handbereik. Lallend en brallend werd de zin van het leven tussen een hap en een slok teniet gedaan. Op zijn best waren ze bezig met luchtverplaatsing, maar feitelijk was het niets meer dan zuurstofverspilling.

Toen ik beter keek zag ik dat het Ineke van Gent was die met haar lijf zo vervaarlijk over die bootrand bungelde. Ik hoorde haar zeggen dat het water verderop wel schoon was, maar dat het haar verder niets uitmaakte. ‘Ik zit hier prima hoor, lekker sigaretje, wijntje en een heerlijk zonnetje. Meer heb je als mens toch ook niet nodig?’ Ze gooide haar peuk in het water en toen ze me zag gebaarde ze zonder een woord te zeggen dat ik haar boot rechtsom moest passeren.

Ik passeerde de boot en toen ik er voorbij was kwam ik in een kanaal terecht. Aan beide kanten was weiland met hier en daar een grazend schaap. Voor me ging de zon langzaam onder, de temperatuur van het water was goed en mijn voet leek geen last meer te hebben van de berenklauwaanval. Dit is wat ik bedoel! Recht zo die gaat! Ik zwem het geluk tegemoet!

Toen ik terugkeek zag ik de binnenstad van Leiden zoals Leiden op een zwoele zomeravond kan zijn. Gezellig druk aan de oppervlakte maar oh zo smerig als je beter kijkt. Een vettige waas van goedkoop junkfood hing over de stad, mensen pisten in de gracht en alle sloepen bleven hun olie in het water lekken. De stad zag eruit alsof het stonk naar frituurvet en verschraald bier. Ik zou niet meer omkijken, ik was op de goede weg.

 

Posted in: Leiden, Leven / Tagged: , , ,

Je bent een mongool man!

October 24, 2012 5:23 pm / Leave a Comment /

(Afbeelding: Joop Klepzeiker van Eric Schreurs)

Mongoleh! Er is geen Leidser woord dan ‘mongool’ volgens mij. Het viel me laatst pas voor het eerst op terwijl ik toch al een stevige 30 jaar in Leiden woon. Gelukkig is het woord mongool nooit zo omstreden geweest als het Haagsche ‘kankah’ (spel je dat zo?) of het Urkse ‘Godverdomme!’ want anders zou heel Leiden in een stuip schieten waarschijnlijk. Of misschien is het woord mongool buiten Leiden wel omstreden, maar is dat idee nooit tot binnen de Leidse stadsgrenzen doorgedrongen. Alhoewel dat voor de gemiddelde Leidenaar ook geen tering uitmaakt, wij zijn namelijk misantropen pur sang en uiteindelijk is iedereen een mongool behalve wij zelf.

Het woord mongool kan je overal en altijd gebruiken. Als je iemand niet kent noem je hem in eerste instantie mongool en als je later een naam bij het gezicht weet zal je hem mongool blijven noemen. Slechte grappen zijn mongolengrappen, maar goede grappen zijn dat gelukkig ook. Wijven die er uitzien alsof ze dagelijks stoeptegels pijpen zijn mongolenwijven en dames waar je de rest van je leven het bed mee wilt delen zullen al snel genoeg ook het koosnaampje mongolenwijf krijgen.  En geloof het of niet, maar een eeuwenlange overlevering heeft uitgewezen dat het heel hard schreeuwen van ‘mongool!’ altijd al als de ultieme lokroep voor de Leidse vrouw heeft gefungeerd.

Nou is schreeuwen voor een Leidenaar ongeveer hetzelfde als praten. Als je niet beter zou weten zou je jezelf dan ook soms in Vietnam wanen. De Vietnamees praat namelijk ook alleen maar op schreeuwniveau.  Ik geef toe dat  het stemvolume wel zo’n beetje de enige overeenkomst  tussen de Vietnamees en Leidenaar is. Een Vietnamees zou er immers nooit 80 jaar over doen om een oorlog te winnen en hun culinaire cultuur is net iets verfijnder en verder ontwikkeld dan een stukje rauwe vis en geprakte aardappelen met peen en uien. Ik dwaal af, alhoewel…

We hadden het over de lokroep mongool, en in mijn stoutste dromen werkt deze lokroep ook voor de Vietnamese vrouw. Na mijn ‘massage boomboom’ met happy end roep ik uit dat ze echt ‘mongolengoed ken neukeh!’. Met haar priemende ogen kijkt mijn kleine Vietnamese natuurlijke wonder me vervolgens doordringend aan en duwt ze zachtjes haar dijbenen dicht tegen elkaar waarop ze een meervoudig orgasme krijgt (Vrij vertaald naar een theorie van Leidse held Eric Schreurs over het vrouwelijk orgasme).

Ik weet wat me te doen staat. Ik moet terug naar Vietnam om als een missionaris de Leidse mores te verbreiden. Daarmee heb ik ook mijn steentje bijgedragen aan een betere wereld.

Posted in: Leiden, Leven, sexy / Tagged: , , , ,

Winkelen in Leiden is de hel

October 20, 2012 5:22 pm / Leave a Comment /

Mijn stadgenoten zijn koopziek. Ik heb er geen ander woord voor. Sterker nog, er is ook echt geen ander woord voor. Net als ieder normaal mens baan ik me met een lijf vol chagrijn een weg door de hel die we markt en winkelstraat noemen. Kinderen, bejaarden, gehandicapten en Henk met Ingrid. Alles loopt er rond en doet zo hard mogelijk zijn best om elkaar eens goed voor de voeten te lopen. Niets nieuws onder de zon, de Leidenaar lijkt het vanaf de geboorte mee te krijgen; wanneer je op zaterdag door de stad loopt doe dat dan op een zo inefficiënt mogelijke manier en trek daarbij een gezicht alsof iemand net een citroen boven je hoofd heeft uitgeknepen.

Prima, wij Leidenaars houden ons dan ook trouw aan deze ongeschreven regels. Het houdt een en ander in ieder geval zeer overzichtelijk. De binnenstad van Leiden is op zaterdagmiddag altijd een no-go area voor vrolijke mensen en dat zal ook altijd zo blijven. Met zoveel duidelijkheid kan mijn Leidse en autistische brein de wereld weer even aan.

Maar wat ik me wel altijd afvraag hoe dat dan gaat als mensen eenmaal thuis zijn. Ze kopen iedere zaterdag complete inboedels in de hoop dat er wat endorfine vrij komt en ze weer wat vrolijker worden. Het gaat er niet om wat er gekocht kan worden, zolang er maar iets gekocht kan worden. En als ze eenmaal begonnen zijn met kopen gaan ze ook echt los. Er zal hoe dan ook meer gekocht moeten worden want het moet en zal verdomme nog leuk worden vandaag. Steeds woester wordt de pinpas door de gleuf gehaald en steeds ongeduldiger wordt er met de handen in de dikke zij gewacht op het ‘u heeft betaald, tot ziens!’. Zo rond een uur of vier bereikt de koopwoede zijn hoogtepunt en komt de halve binnenstad klaar als de laatste aankopen eindelijk zijn aangeschaft.

Eenmaal thuis, als de nieuwe gordijnen eenmaal hangen en het tafellaken over de tafel heen ligt, worden alle lichten uit gedaan en de ogen dichtgeknepen. Dat het voor geen meter staat en ze zich gruwelijk vergist hebben inde kleur van hun nieuw aankopen gaat er bij de gemiddelde Leidenaar namelijk niet in. Vol trots en met dichtgeknepen ogen bekijkt de Leidenaar zijn aankopen in het donker om tot de conclusie te komen dat het wel een leuke dag was. En nu gaan we het verdomme ook gezellig houden zolang de kinderen eens langer dan 5 minuten hun bek kunnen houden! En we eten vanavond niet voor de tv, maar aan tafel met het nieuwe kleed. Verdomme!

Wanneer iedereen aan tafel zit en de blinde vinken, aardappelen en jus op tafel staan is het een kwestie van tijd tot iemand een lepel jus naast het bord gooit en het nieuwe tafellaken verpest heeft. Gelukkig is het volgende week weer zaterdag en kan er meteen even gekeken worden of de Xenos niet nog een leuk kleedje in de aanbieding heeft liggen.

Posted in: Leiden, Leven / Tagged: , ,
%d bloggers like this: