Wat was het nou ook alweer? Ik ben het vergeten maar ik hoorde laatst dus een klassiek deuntje en ik dacht ‘goh, dat is mooi, daar moet ik meer van horen’. Het ging ongeveer zo: ‘daaadaaaduuuudooodaaaadooooduuuudadudodudaaaadu’. En het was met violen en misschien ook wel een cello. In mijn geheugen speelde er geen piano mee maar daar moet je me niet blind op vertrouwen, want misschien zat die piano er wel in maar vond ik die niet zo mooi en ben ik die daarom maar vergeten. Ik ben ondertussen wel echt ten einde raad en vraag daarom ook om hulp. Wie kan mij helpen om dat ene muziekje met violen en misschien een cello te vinden?
Want ik weet eerlijk gezegd ook niet meer helemaal wanneer ik dat muziekje nou hoorde. Ik was in ieder geval alleen, dat weet ik wel. En volgens mij was ik ook niet aan het bellen, dus ik was echt helemaal alleen. Normaal gesproken zou ik me dan eenzaam gevoeld kunnen hebben als ik zo’n tranen trekkend mooi muziekje hoor, maar dat was nu dus niet het geval. Het muziekje was dus wel tranen trekkend mooi maar ik moest er niet echt van huilen, ondanks dat ik alleen thuis was. Of ik zat alleen in de auto. Dat zou ook kunnen. Maar ik ben meer thuis dan dat ik in de auto zit dus we gaan er maar even vanuit dat het thuis was. Anders wordt het te verwarrend.
Als ik alleen thuis was dan kan het natuurlijk zijn dat ik net wakker was en toen dat muziekje hoorde. Of ik was juist net bijna in slaap gevallen toen op de achtergrond, tijdens mijn vegetatieve staat van zijn, dat muziekje speelde. Dat kan natuurlijk verklaren waarom ik het me niet meer zo goed kan herinneren. Alhoewel ik het ook opgezet kan hebben toen ik een keer dronken was. De wegen van Spotify en youtube zijn immers ondoorgrondelijk, zeker als er drank in het spel is. Oké, we komen op deze manier niet heel veel verder met het vinden van dat mooie muziekje met de violen en misschien een cello. Ik bedenk me namelijk nu ook dat het zomaar een soundtrack van een film geweest kan zijn. In dat geval ben ik hopeloos verloren want ik heb het afgelopen weekend zo ongelooflijk veel slechte films gezien dan ik me niet meer kan herinneren welke slechte films dat precies waren.
Ik kan me van afgelopen weekend sowieso niet veel herinneren, behalve dan dat ik niet zo heel veel heb gedaan. Of misschien heb ik toch heel veel gedaan en is van alles wat ik heb gedaan alleen dat muziekje in mijn herinnering blijven zitten. Misschien zat ik wel in Hugh Heffner’s playboy mansion gevangen en waren er allemaal sadistische playmates die zwepen van konijnenhaar hadden gemaakt. Ja, misschien heb ik wel een Posttraumatische stressstoornis daaraan over gehouden en is de soundtrack van mijn weekendje sub spelen voor dominante playmates het enige wat me is bij gebleven. Dat zou zomaar kunnen en is in zijn geheel niet onwaarschijnlijk. Ook playmates hebben waarschijnlijk de behoefte om me te moederkloeken.
In het onwaarschijnlijke geval dat ik echter niet vastgeketend in de playboy mansion zat , hing of lag, moet ik dat muziekje toch ergens thuis gehoord hebben. Maar was dat nou afgelopen week of eerder? Wat meestal helpt is teruggaan naar de plek waar je voor het eerst aan iets dacht. Nou weet ik niet zeker of ik in bed, de badkamer of mijn woonkamer voor het eerst aan dat muziekje dacht en of dat nou voor het raam, de plee, het aanrecht, de voordeur of de kledingkast was. Ik ben voor de zekerheid op al die plekken in mijn huis dan ook maar even stil gaan staan in de hoop dat mijn geheugen vanzelf weer opgefrist zou worden. En het heeft geholpen hoor! Toen ik voor mijn kledingkast stond herinnerde ik me dat daarboven op nog een fietssleutel lag van een fiets die ik niet meer heb. Ik heb dus in ieder geval een sleutel gevonden, helaas was het niet de sleutel voor het oplossen van dit mysterie.
Ondertussen heb ik zo’n beetje alles geprobeerd om te achterhalen wat dat ene tranentrekkende klassieke deuntje was waar ik niet van moest huilen. Maar het is duidelijk dat ik het alleen nooit ga terugvinden. Dus als iemand weet welk muziekje ik bedoel houd ik me aanbevolen. En anders bel ik morgennacht gewoon de nachtzuster, want die heeft altijd wel goede raad.
Comments