Een vrouw in Amsterdam is mishandeld omdat ze een Israëlische vlag aan haar balkon had hangen. Nou mag iedereen van mij de hele dag als een malloot met een vlag zwaaien, het zal mij echt aan mijn reet roesten of jij zin hebt om met een vlag te zwaaien. Zwaai met een Nazi-vlag en wikkel je jezelf in een Israëlische vlag, leef je uit zou ik zeggen. Leven en laten leven: ik stem voor. En wereldvrede, daar stem ik ook hartstikke voor. En op kleinere schaal stem ik dus ook voor vrede op Gaza. Maar helaas voor de wereld en voor Gaza ga ik daar niet over.
Net zomin als de vrouw uit Amsterdam die een Israëlische vlag aan haar balkon had gehangen. En hoe goed de bedoelingen van die mevrouw misschien ook waren, een tikkeltje naïef was deze actie wel. Zij heeft met het ophangen van de Israëlische vlag namelijk niet alleen steun betuigd aan de inwoners van Israël, maar zij heeft openlijk partij gekozen in een oorlog. Heel cru gezegd kiest zij door in oorlogstijd een vlag op te hangen niet vóór Israël maar tégen Palestina. Dat is ieders goed recht, maar je kunt niet verwachten dat je in een tijd van oorlog ongestraft kant kan kiezen.
Vrijheid van meningsuiting bestaat niet in oorlogstijd. De vrijheid van meningsuiting houdt dan op bij de fysieke grens tussen de twee partijen van het conflict. Wanneer het conflict de grens over gaat, door middel van (sociale) media moet je jezelf ervan bewust zijn dat jouw vrijheid van meningsuiting nog steeds ophoudt bij de grens van dat conflict, de grens tussen jou en de vijand.
De vrouw die is aangevallen heeft het over het verliezen van vrijheid van meningsuiting en haar vrijheid van identiteit als ze haar vlag niet meer op mag hangen. Welkom in de oorlog, mevrouw! Of beter gezegd: ‘welkom in de oorlog, Nederland!’ Fijn dat we nu eindelijk met zijn allen Lalaland hebben kunnen verlaten en nu eindelijk weer deel uit zijn gaan maken van de echte wereld. Een wereld waar acties consequenties hebben en meningen niet vrijblijvend zijn.
De Vrijheid van meningsuiting is de laatste jaren heilig verklaard in dit land en iedereen heeft elkaar al die tijd naar hartenlust over en weer kunnen jennen en treiteren, waarbij de vrijheid van meningsuiting als veilig schild werd gebruikt. Het is makkelijk om het hoogste woord te voeren in een nagenoeg conflictvrije samenleving, het is iets anders als je de oorlog hierheen haalt en dan verwacht dat dezelfde regels blijven gelden. Mevrouw klaagt over de vrijheid van meningsuiting en schreeuwt moord en brand omdat ze een paar klappen heeft gekregen, maar ondertussen dweept ze met een misdadig regime dat oorlogsmisdaden begaat.
Ik neem wel even de vrijheid om daar hartelijk om te lachen.
Comments