Bij mij is het vermoeden ontstaan dat niet iedereen Utopia op de voet volgt. Speciaal voor die mensen zal ik een korte samenvatting maken, zodat ze na het lezen van deze samenvatting weten dat Utopia ook helemaal niet op de voet gevolgd hoeft te worden. Een beetje bevestiging dat je niets mist is natuurlijk altijd welkom. Dat laatste zeg ik overigens alleen maar uit een soort morele verplichting naar mezelf. Ik ben bang voor de hel en het zou me niets verbazen dat mijn verslaving aan reallifesoaps net dat laatste zetje is dat me buiten de hemel zal houden als het eenmaal zover is.
Utopia als de ultieme ontsnapping uit de ratrace van het dagelijks leven en een unieke kans om een nieuw bestaan op te bouwen. Een bestaan met eigen regels waar je alles kunt inrichten op de manier zoals jij dat wilt! Dat is althans wat John de Mol ons wijs probeerde te maken het afgelopen half jaar. Na 2 minuutjes Utopia kijken weet je dat die unieke kans helemaal niet zo uniek is en dat de deelnemers onder zulke strakke regie staan dat het lijkt alsof ze de grootste randcriminelen van het land zijn. Tot zover dus die nieuwe samenleving met eigen regels. Mede mogelijk gemaakt door Hornbach ‘er is altijd iets te doen!’ Vodafone ‘power to you!’ Sony Xperia ‘the next Xperia’ En Plus ‘geeft meer!’
Het knappe aan Utopia is echter dat een strakke regie eigenlijk helemaal niet nodig is, de bewoners weten zelf namelijk prima hoe ze van hun bestaan een nachtmerrie kunnen maken. Alle idealen ten spijt gaat die mooiere wereld er natuurlijk nooit komen, dat heeft John door de keuze van de bewoners ook prima gewaarborgd.
Het meest interessante aan Utopia is dan ook niet het idee van de maakbare samenleving, maar de verzameling borderliners, geloofsfanatici, ex-verslaafden, slampampers, zwakbegaafde stresskippen en mislukte acteurs die daadwerkelijk geloven dat ze een Utopische samenleving kunnen starten. Als je dat voor elkaar krijgt dan kun je wat. Ik maak een diepe buiging voor John.
Het enige wat je als programmamaker hoeft te doen is ze opsluiten en wachten tot ze breken. Gelukkig kunnen de bewoners dan altijd troost bij elkaar vinden. Vandaar dat Paul, Gelukkig met zijn meissie, afgekickt van de GHB en vader van vier, binnen 72 uur al onder de douche getroost werd door Billy.
Billy is levenskunstenaar. Dat zeggen meer borderliners met een mislukte acteercarriere over zichzelf. Billy en Paul zijn overigens geen setje geworden. Dus toen Billy gisteren haar wereld zag instorten nadat bleek dat de kijkers haar niet zo leuk vonden was Paul er niet om haar net zo warm te troosten zoals zij eerder bij hem had gedaan. In plaats daarvan liep Billy buiten rond tegen zichzelf te praten en vroeg ze zich tussen het snikken door hoe het toch kan dat de mensen haar haten. Billy ging live bijna ten onder aan haar eigen wanen en wij mochten toekijken. Gelukkig is Billy aandachtziek genoeg om zichzelf echt wat aan te doen, want anders had dit stuk een in memoriam voor Billy moeten worden.
En zo kabbelt het lekker door in Utopia. De Utopianen hebben een grote zucht naar geld, controle en aandacht en om dat te bereiken is alles geoorloofd. Hakim, de ondernemer en sinds half jaar vader, zaagt onder elke stoel de poten vandaan, ongeacht wie er toevallig op zit. En ondernemer dus…. Ik had toch wel gezegd dat hij ondernemer was hè? Ik zeg het nog maar even want ik wil niet dat we vergeten dat Hakim ondernemer is. Aike, management consultant, ziet een strak georganiseerde BV als haar Utopia. Fijn met de pen in de smoel geld tellen en anderen vertellen dat ze moeten werken. Heerlijk baantje. Waarschijnlijk ging het consulten in deze economische crisis niet helemaal volgens plan dus vandaar dat ze Utopia is ingegaan. Dan kan ze hier mensen vertellen dat ze van 9 tot 5 moeten werken.
Rienk, zwerver, wil vooral van 9 tot 5 het geloof prediken. Wat dat geloof precies is weet hij zelf volgens mij ook niet maar het heeft iets met Jezus en Boeddha te maken. Gebod nummer 1 is ‘Rienk weet het beter. Wie het ook beter weet is de halleluja gestoorde Andrea. Andrea vond het wel kies om het overlijden van haar stiefdochter over te slaan omdat ze naar Utopia moest. Gelukkig kon ze in Utopia haar medebewoners een gênant rouwproces opdringen om gezellig met elkaar ‘samen zijn’ te zingen met de briljante zin ‘leven door dicht bij elkaar te zijn’. Daar dacht haar dood gewaande biologische dochter anders over toen ze haar moeder een week later voor schijnheilige tyfushoer uitmaakte op Facebook. Dat laatste had Peter een paar dagen eerder ook al gedaan overigens. Peter heeft zijn zaak, geld en vriendin onlangs verloren en zag zijn feestje verstoord worden door de rouw-act van Andrea. ‘Utopia! En de handjes in de lucht! Allemaal!’
Gelukkig is er dan altijd nog de nuchtere Vanessa die zeer onduidelijk praat. Vanessa is moeder en verder heel creatief. Dat is Utopiaans voor ik heb me meerdere keren vol laten pompen en ik verveel me overdag de pleuris dus ga ik maar zeiken op iedereen die niet dankbaar genoeg is voor de kapot gekookte prut die ik altijd voorzet. Prut die overigens met plezier wordt gesnaaid door Emil, professioneel worstelaar en Ruud, eh… Ruud ‘mijn Utopia is overal vrij kunnen kakken’. Die Ruud dus.
En als laatste heb je nog Isabella en Charlotte. Nee. Sorry. Ik kan er niets zinnigs over zeggen. Isabella heeft lekkere tieten en Charlotte heeft een mooi koppie. Maar verder? Nee, Deze sla ik over. Net zoals Jimmy de ex-soldaat die nu in de beveiliging werkt. Jimmy is later in Utopia gekomen en zijn voornaamste taak is geloof ik het masseren van de voeten van Vanessa. Verder slaapt Jimmy buiten omdat het waarschijnlijk zijn Utopia is om buiten te slapen als de temperatuur tegen het vriespunt aan ligt.
Eén ding heeft Utopia ondertussen wel duidelijk gemaakt. Utopia is overal behalve in het Utopia van John de Mol.
(op de foto Isabella en haar tieten. Van het immer informatieve FokForum geplukt)
Comments